Ο μονόλογος του ράφτη
Δυο κύριοι μέσης ηλικίας πίνουν σαμπάνια και δείχνουν ευδιάθετοι, σχεδόν χωμένοι μέσα σε μαύρες δερμάτινες πολυθρόνες. Ο ένας, με σπορτίβ καθημερινά ρούχα, κάθεται με το στόμα μισάνοιχτο, ακούγοντας τον συνομιλητή του. Πότε γνέφει καταφατικά, πότε χαμογελά, πότε ανοίγει τελείως το στόμα ρισκάροντας την επαφή με αιωρούμενα σωματίδια σκόνης και έντομα. Δεν αρθρώνει όμως λέξη. Ο …