Δεν ξεχνώ εκείνη την πληγή,Ανοιχτή εδώ κι έναν χρόνο,Δεν ξεχνώ τις νέες φωνέςΠου σε ερείπια σιωπούν από τον πόνο. Δεν ξεχνώ τη λέξη «μαμά»,Βουβάθηκε σε μια στιγμή μόνο,Δεν ξεχνώ τον αριθμό 57,Που ακόμη πνίγεται από τον φθόνο. 57 τριαντάφυλλα φύτρωσαν,Κόκκινα με 28 αγκάθες,Κλαιν’ και τ’ αστέρια που δε γλίτωσαν,Μα μάτωσαν 57 αγάπες… Κλαίει και η …
Στο πολύχρωμο αυτό παλιό κουτί,μια μικρή φιγούρα ξεπροβάλλεικι αυτήν η κούραση την καταβάλλει,αφού δε βρήκε ό, τι αναζητεί… Μικρή όμορφη, σ’ όλους αγαπητή,γι’αυτό, αυτή τη χάρη της προβάλλει,για τ’ αν ζει, θα’ λεγες, δεν αμφιβάλλει(;),όμως πάντα σ’ επιφάνεια κλειστή! Ωστόσο, τώρα την έχουν ξεχάσει,ζει σκλάβος, μα την έχουν λησμονήσει,μόνη είναι στο απόλυτο σκοτάδι… Κι απλώς, …