Στο πολύχρωμο αυτό παλιό κουτί,
μια μικρή φιγούρα ξεπροβάλλει
κι αυτήν η κούραση την καταβάλλει,
αφού δε βρήκε ό, τι αναζητεί…
Μικρή όμορφη, σ’ όλους αγαπητή,
γι’αυτό, αυτή τη χάρη της προβάλλει,
για τ’ αν ζει, θα’ λεγες, δεν αμφιβάλλει(;),
όμως πάντα σ’ επιφάνεια κλειστή!
Ωστόσο, τώρα την έχουν ξεχάσει,
ζει σκλάβος, μα την έχουν λησμονήσει,
μόνη είναι στο απόλυτο σκοτάδι…
Κι απλώς, ελπίζει ο Δεσμός να σπάσει,
σε ταξίδι να φτάσει, στο Παρίσι,
Σκοπός; Να λάβει έστω ένα χάδι…
Το ειλικρινές και καθαρό χάδι είναι το πραγματικό και σημαντικότερο ζητούμενο στη σημερινή εποχή. Είναι ισχυρότερο από πολλές λέξεις αγάπης (που σήμερα εκτοξεύονται εν αφθονία και ελαφρά τη καρδία) και έχει τόσα και τόσα ευεργετικά αποτελέσματα για αυτόν που το δέχεται. Η φοβία όμως η καχυποψία και η διστακτικότητα που έχει ενσκύψει στις ζωές μας, πολλές φορές ακόμα κι αυτό το παρεξηγεί.
Πόσο μα πόσο σπαρακτικό για τον καθένα μας είναι να περιβάλλεται από “φυλακισμένες” ψυχές, χωρίς καμία ελπίδα απόδρασης. Ψυχές που συνήθισαν τον αέρα της φυλακής και δεν επιθυμούν να ξεμυτίσουν, ούτε καν για αλλαγή. Ψυχές που διατυμπανίζουν ότι η δική τους κατάσταση είναι η κανονική και υγιής κατάσταση, η δική τους ρουτίνα είναι η σωστή ρουτίνα. Κακιασμένες και γέρικες ψυχές που “λερώνουν” και μηδενίζουν το διαφορετικό. Ψυχές που λατρεύουν τα δεσμά.
Έναν τέτοιο σχολιασμό θέλουμε κάτω από ένα ποίημα με τόσα νοήματα… Ευχαριστούμε…
Τρυφερό, κατορθώνει να ” ξυπνήσει” ευαίσθητες χορδές που υπάρχουν σε όλους μας κι ας μην το παραδεχόμαστε. Μπράβο !!
Πόσοι, στ’ αλήθεια ξεχασμένοι, δεν γύρεψαν αυτό το χάδι;