Ο άρχοντας της Πορφυρής Κοιλάδας
Τα βήματα του ήταν αργά, σχεδόν σέρνονταν πάνω στο ξερό, χωμάτινο μονοπάτι που οδηγούσε στην κορυφή του όρους Μίντλεον. Κοίταξε πίσω του ανήσυχος, δεν τον ακολουθούσε κανένας. Μάλλον είχαν χάσει τα ίχνη του. Ευτυχώς, γιατί το κορμί του ήταν εξαντλημένο και γεμάτο πληγές από τις συνεχείς μάχες. Δεν άντεχε ακόμα μια ξιφομαχία, είχε να κοιμηθεί …