Στην καθιερωμένη πλέον συνάντηση στο Όστερμπεκ της Ολλανδίας, το τριήμερο συνέδριο όδευε προς το τέλος του. Ο Λάνσκι αποβιβάστηκε από το τρένο και κατευθυνόταν προς το πολυτελές ξενοδοχείο με γρήγορους βηματισμούς, ενώ ο ιδρώτας ήταν πλέον εμφανής στο πρόσωπό του. Καλά ντυμένος, όπως το συνήθιζε πάντα, με κοστούμι, γραβάτα, καπέλο και ένα πουκάμισο πλέον μουσκεμένο. […]
Καν’ το όπως η Μαφία Read More »
Δυο κύριοι μέσης ηλικίας πίνουν σαμπάνια και δείχνουν ευδιάθετοι, σχεδόν χωμένοι μέσα σε μαύρες δερμάτινες πολυθρόνες. Ο ένας, με σπορτίβ καθημερινά ρούχα, κάθεται με το στόμα μισάνοιχτο, ακούγοντας τον συνομιλητή του. Πότε γνέφει καταφατικά, πότε χαμογελά, πότε ανοίγει τελείως το στόμα ρισκάροντας την επαφή με αιωρούμενα σωματίδια σκόνης και έντομα. Δεν αρθρώνει όμως λέξη. Ο
Ο μονόλογος του ράφτη Read More »
Μέρος (Β) – Το πρώτο μέρος εδώ (Σημείωση: Η μικροιστορία αυτή δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας του συγγραφέα, αλλά είναι ακριβής αποτύπωση του σεναρίου μιας γερμανικής ταινίας του Peter Fleischmann με τίτλο: Το Σύνδρομο του Αμβούργου. Γυρισμένη το μακρινό 1979… Συστήνεται πρώτα η προβολή της ταινίας και μετά η ανάγνωση της μικροιστορίας ως περίληψη.) Τελικά ο
Το σύνδρομο του Αμβούργου (Β) Read More »
Στο ιατρικό συνέδριο στο Αμβούργο, ο συντονιστής προλόγιζε τον κ. Έλερβάιν, γιατρό και συγγραφέα του βιβλίου με τίτλο: ‘Στο κατώφλι της αιώνιας ζωής’. Δίπλα από το βάθρο του ομιλητή βρισκόταν η οργανωτική επιτροπή και πίσω από αυτή ένας πίνακας όπου αναγραφόταν με μεγάλα γράμματα ο τίτλος του συνεδρίου: Παράταση ζωής – Πιθανότητα ή Ουτοπία; Ο
Το σύνδρομο του Αμβούργου Read More »
Μέσα από τα γυαλιά ομίχλης, οι κορυφές των βουνών, πασπαλισμένες με το χθεσινοβραδινό χιόνι, μοιάζουν επιβλητικές, απρόσιτες και ομιχλώδεις. Αλλά καθώς περνώ τις ατέλειωτες ευθείες της πεδιάδας, γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτες. Λιγότερο απόκοσμες, περισσότερο βατές. Θαρρείς πως είσαι ικανός να τις σκαρφαλώσεις. Δεν είσαι όμως, οι αισθήσεις άλλη μια φορά σε ξεγελούν… Τα μεγάλα
Η ανοικτή κόκκινη Buick Read More »
Εκεί, κεντρικά του Grecos, δεν υπήρχε δικαστής εδώ και χρόνια. Νόμος ήταν η αυτοδικία και ο καθένας έκανε του κεφαλιού του. Έκλεβαν τα άλογα των άλλων και καταπατούσαν τα χωράφια. Βούταγαν ότι έβρισκαν από ξένες άμαξες και σπίτια, πείραζαν τις ξένες γυναίκες, ενώ δεν δίσταζαν να βγάζουν όπλα και να πυροβολούν. Η κατάσταση ήταν εκτός
– “Ναι, έχει social networks… Σου έστειλα το fb του, μπες να δεις τι τύπος είναι… Θα μάθεις τα πάντα γι’ αυτόν σε 10 λεπτά… Αν σου αρέσει θα στον γνωρίσω…” – “Ναι μισό… ε ε ε με y ή με u γράφεται; Α ναι… άσε τον βρήκα… Χμμμ… Ωραίο χαμόγελο…” – “Εμμμ ναι… καλό
Ιστορίες από την κλειδαρότρυπα – Microstories social networks Read More »