Τα φώτα δυναμικά με οδηγούν Εκεί που η άνοιξη σταματημό δεν έχει Σε μια πλάση με άνθη πεντάμορφα Φύλλα πολύχρωμα Λουλούδια που παντού ξεπηδούν Και παντού τις νύχτες φωτίζουν Κι εκεί στην απέραντη ευφροσύνη Μια μορφή θεόσταλτη, αγγελική Χορεύει στους ρυθμούς της ευτυχίας Μα πού ήσουν ω ηλιόκαρδη; Από ποιο όνειρο ήρθες; Οι σκέψεις ακαριαία …
Αμφίσημους χρησμούς με αγωνία ζητήσαμε από μιας Πυθίας ναρκωμένης το στόμα. Την επιλογή της καλύτερης εκδοχής τους δεχτήκαμε και ξεκινήσαμε για έναν αγώνα που φάνταζε τίμιος. Για ένα ευ αγωνίζεσθαι που μεγαλόσχημοι αναφωνούσαν. Για μια Ιθάκη στ’ άσπρα ντυμένη. Για ένα όραμα κράχτη που καλούσε ν’ αναλάβουμε την ευθύνη του. Στων Σειρήνων το κάλεσμα υπακούσαμε …
Μέσα στα βάθη της νύχτας,στην αποκρουστική της σιωπή,η μοναξιά με πνίγει,και με παγιδεύει ανελέητασ’ έναν κόσμο χωρίς φως,σ’ ένα κόσμο παγερό. Αναζητώ απεγνωσμένα το φως,τη ζεστασιά του έρωτα. Μονάχος περπατώ στους δρόμους της απόγνωσης,με την αγκαλιά μου άδεια,την καρδιά μου σκοτεινή,το μυαλό μου χαμένο. Αναζητώντας αγκαλιά,φωνή που μου γλυκομιλά,χέρια που με περιμένουν,μάτια που βλέπουν εμένα. …
Κολαση-παραδεισος. Ένας ερωτας δρομος Διαβάστε Περισσότερα »