Μέρος (Γ) – Το δεύτερο μέρος εδώ Το όραμα του Αλβέρτου, με τις ουρές έξω από το μαγαζί, ήταν μια πραγματικότητα αν και όχι όπως ακριβώς την φανταζόταν. Υπήρχαν βέβαια αυτοί που ήθελαν να κλείσουν μια θέση σε ένα τραπέζι. Ενώ άλλοι ήθελαν να μάθουν για το περιβόητο δαχτυλίδι. Πιο πίσω όμως, κάποιες ομάδες ανθρώπων […]
Η ταβέρνα του Αλβέρτου (Γ) Read More »
Μέρος (Β) – Το πρώτο μέρος εδώ Ο Κλάους, ένας επιφανής κύριος της πόλης, είχε δημιουργήσει και προέδρευε ένα πριβέ κλαμπ, με τους ισχυρούς και πλούσιους της πόλης. Συχνά, πυκνά, φορούσαν τα καλά τους, κάτι μακριά φράκα, και με τα μπαστούνια τους ανά χείρας, μαζεύονταν και συζητούσαν για το μέλλον της πόλης και για αποφάσεις,
Η ταβέρνα του Αλβέρτου (Β) Read More »
Στον κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο της πόλης, με τα πολλά μαγαζιά, ο κόσμος πηγαινοερχόταν βιαστικός, πότε με τα πόδια, πότε πάνω στα άλογα, προσπαθώντας να προλάβει τα πάντα. Οι περισσότεροι άφησαν την εξοχή και εγκαταστάθηκαν στην πόλη, κάνοντας διάφορα επαγγέλματα. Άλλος ξυλουργός, άλλος αμαξάς, άλλος παντοπώλης. Σε κάθε περίπτωση βρήκαν στην πόλη ένα πολυπληθές πελατολόγιο για
Η ταβέρνα του Αλβέρτου Read More »
Η διαδρομή προδιαγράφεται ονειρική… Από τα μεγάφωνα διαφημίζεται η πολυτέλεια, οι ανέσεις, οι ευκολίες. Ειδικά οι τελευταίες… Δεν θα κοπιάσεις για τίποτα… Θα ταξιδεύεις και για όλα θα φροντίζει η εταιρεία που το διαχειρίζεται. Τα μεγάφωνα προσκαλούν για επιβίβαση. Οι χαρούμενοι επιβάτες μπαίνουν στο τρένο και καταλαμβάνουν την θέση τους. Άλλος στην πρώτη κατηγορία, άλλος
Το τρενάκι της ευδαιμονίας Read More »
Ο Λούκουρας, επιφανής ορθοπεδικός, διατηρούσε ιατρείο στην κεντρική πλατεία της Φαναρούπολης. Το ιατρείο του βρισκόταν σε μια απαρχαιωμένη, βρώμικη, αραχνιασμένη πολυκατοικία, και ήταν αρκετά ψηλά, που μπορούσες να ατενίζεις την πολύβουη ζωή της αστικής καθημερινότητας από την τζαμαρία. Η επίπλωσή του ήταν παλιομοδίτικη, αν και αρχοντική. Βαριά, σκαλιστά έπιπλα γέμιζαν τον χώρο του ιατρείου, με
Ο Λούκουρας και το σύνδρομο Cushing Read More »
Υπήρχε μία έννοια στην Φυσική, που αν και με εντυπωσίαζε στο σχολείο, ποτέ δεν την είχα κατανοήσει πλήρως. Η σχετικότητα του χρόνου έλεγε… Κύριος εκπρόσωπος του όρου ο Αϊνστάιν ο οποίος δεν ήταν και ο απουσιολόγος της τάξης ας πούμε. Προφανώς έβρισκε τον χρόνο πολύ σχετικό για να βρει ένα απόλυτο δίωρο να διαβάσει… Χρειάστηκε
Ο χρόνος ανάλογος του υψομέτρου Read More »