Τα βήματα του ήταν αργά, σχεδόν σέρνονταν πάνω στο ξερό, χωμάτινο μονοπάτι που οδηγούσε στην κορυφή του όρους Μίντλεον. Κοίταξε πίσω του ανήσυχος, δεν τον ακολουθούσε κανένας. Μάλλον είχαν χάσει τα ίχνη του. Ευτυχώς, γιατί το κορμί του ήταν εξαντλημένο και γεμάτο πληγές από τις συνεχείς μάχες. Δεν άντεχε ακόμα μια ξιφομαχία, είχε να κοιμηθεί …
Τα φώτα δυναμικά με οδηγούν Εκεί που η άνοιξη σταματημό δεν έχει Σε μια πλάση με άνθη πεντάμορφα Φύλλα πολύχρωμα Λουλούδια που παντού ξεπηδούν Και παντού τις νύχτες φωτίζουν Κι εκεί στην απέραντη ευφροσύνη Μια μορφή θεόσταλτη, αγγελική Χορεύει στους ρυθμούς της ευτυχίας Μα πού ήσουν ω ηλιόκαρδη; Από ποιο όνειρο ήρθες; Οι σκέψεις ακαριαία …
Δεν ξεχνώ εκείνη την πληγή,Ανοιχτή εδώ κι έναν χρόνο,Δεν ξεχνώ τις νέες φωνέςΠου σε ερείπια σιωπούν από τον πόνο. Δεν ξεχνώ τη λέξη «μαμά»,Βουβάθηκε σε μια στιγμή μόνο,Δεν ξεχνώ τον αριθμό 57,Που ακόμη πνίγεται από τον φθόνο. 57 τριαντάφυλλα φύτρωσαν,Κόκκινα με 28 αγκάθες,Κλαιν’ και τ’ αστέρια που δε γλίτωσαν,Μα μάτωσαν 57 αγάπες… Κλαίει και η …
Αμφίσημους χρησμούς με αγωνία ζητήσαμε από μιας Πυθίας ναρκωμένης το στόμα. Την επιλογή της καλύτερης εκδοχής τους δεχτήκαμε και ξεκινήσαμε για έναν αγώνα που φάνταζε τίμιος. Για ένα ευ αγωνίζεσθαι που μεγαλόσχημοι αναφωνούσαν. Για μια Ιθάκη στ’ άσπρα ντυμένη. Για ένα όραμα κράχτη που καλούσε ν’ αναλάβουμε την ευθύνη του. Στων Σειρήνων το κάλεσμα υπακούσαμε …
Το πλοίο μας άφησε στην αποβάθρα και ξεκινήσαμε φορτωμένοι να ανεβούμε τα σκαλιά για την σκήτη της Αγίας Άννας. Χίλια πεντακόσια; Χίλια οκτακόσια; Δυο χιλιάδες; Πόσα είναι τελοσπάντων; Όσα απαιτούνται για τα 300 μέτρα υψόμετρο, απ’ όπου αγναντεύει τον κόλπο του Αγίου Όρους η σκήτη… Άλλωστε ποιος έχει το κουράγιο να τα μετρήσει από ένα …
Ορειβασία στην κορυφή του Άθωνα (Άγιο Όρος) Διαβάστε Περισσότερα »
Μέσα στα βάθη της νύχτας,στην αποκρουστική της σιωπή,η μοναξιά με πνίγει,και με παγιδεύει ανελέητασ’ έναν κόσμο χωρίς φως,σ’ ένα κόσμο παγερό. Αναζητώ απεγνωσμένα το φως,τη ζεστασιά του έρωτα. Μονάχος περπατώ στους δρόμους της απόγνωσης,με την αγκαλιά μου άδεια,την καρδιά μου σκοτεινή,το μυαλό μου χαμένο. Αναζητώντας αγκαλιά,φωνή που μου γλυκομιλά,χέρια που με περιμένουν,μάτια που βλέπουν εμένα. …
Κολαση-παραδεισος. Ένας ερωτας δρομος Διαβάστε Περισσότερα »
Στο πολύχρωμο αυτό παλιό κουτί,μια μικρή φιγούρα ξεπροβάλλεικι αυτήν η κούραση την καταβάλλει,αφού δε βρήκε ό, τι αναζητεί… Μικρή όμορφη, σ’ όλους αγαπητή,γι’αυτό, αυτή τη χάρη της προβάλλει,για τ’ αν ζει, θα’ λεγες, δεν αμφιβάλλει(;),όμως πάντα σ’ επιφάνεια κλειστή! Ωστόσο, τώρα την έχουν ξεχάσει,ζει σκλάβος, μα την έχουν λησμονήσει,μόνη είναι στο απόλυτο σκοτάδι… Κι απλώς, …